شهید باکری

ما در ره اهلبیت جان میبازیم              بر سامره و حریم آن می نازیم

  آن کعبه ی عشق را به مهدی سوگند     زیباتر و با شکوه تر می سازیم    

                 فاجعه ی حتک حرمت به حرمین عسگرین را به محضر آقا امام زمان و تمامی عاشقان اهل بیت تسلیت عرض میکنیم .

ای مدینه ای گواه دردها                         غصه خیز قصه ی نامردها

ای مدینه ای بهشت گریه خیز                     ای نگاهت تیر غم راکرده تیز

ای مدینه نام نیکت دلرباست                      مهر توآیینه دار قلب ماست

ای مدینه عشق را معنا تویی                     شاهد مظلومی مولا تویی

از تودارم خاطراتی جانگداز                       ماجرایی گریه خیز وناله ساز

خاک پاکت دل تسلا میدهد                     کوچه هایت بوی زهرا میدهد 

خشت خشتت داد ماتم میزند                  دردل ما خیمه ی غم میزند

نخلهایت چتر غم افراشته                         بذر محنت را به عالم کاشته

درتوآتش از ستم افروختند                        باب بیت مصطفی را سوختند

درتو ساقی رابه کف ساغر شکست           پهلوی زهرا به پشت در شکست  

درتو فرمان خدا توبیخ شد                         سینه ی او بوسه گاه میخ شد

درتو پشت در سپر شد فاطمه                       شاهد مرگ پسر شد فاطمه

درتو پیوند بقا بگسسته شد                      دست خیبر گیرمولابسته شد

درتو بازو مهر نیلی خورده است                    مادرسادات سیلی خورده است

درتو زینب کربلایی گشته است                    برحسین خود فدایی گشته است

درتو محسن کرده حل مسءله                       خون اصغر رابه تیر حرمله

آمدم سوز دلم راسازکن                                آشنایم در به رویم بازکن

میکنم گمگشته ای را جستجو                     خانه خانه کوچه کوچه کوبه کو   

چه کسی می داند جنگ چیست؟ 

چه کسی می داند فرود یک خمپاره قلب چند نفر را می درد؟ چه کسی می داند جنگ یعنی سوختن، یعنی آتش، یعنی گریز به هر جا، به هر جا که اینجا نباشد، یعنی اضطراب که کودکم کجاست؟ جوانم چه می کند؟ دخترم چه شد؟
به راستی ما کجای این سوال ها و جواب ها قرار گرفته ایم ؟ کدام دختر دانشجویی که حتی حوصله ندارد عکس های جنگ را ببیند و اخبار آن را بشنود، از قصه دختران معصوم سوسنگرد با خبر است؟ آن مظاهر شرم و حیا را چه کسی یاد می کند که بی شرمان دامنشان را آلوده کردند و زنده زنده به رسم اجدادشان به گور سپردند.ه
کدام پسر دانشجویی می داند هویزه کجاست؟ چه کسی در هویزه جنگیده؟ کشته شده و در آنجا دفن گردیده؟ چه کسی است که معنی این جمله رادرک کند:ه
نبرد تن و تانک؟! اصلا چه کسی می داند تانک چیست؟ چگونه سر 120دانشجوی مبارز و مظلوم زیر شنی های تانک له می شود؟ آیا می توانید این مسئله را حل کنید؟
گلوله ای از لوله دوشکا با سرعت اولیه خود از فاصله هزار متری شلیک می شود و در مبدا به حلقومی اصابت نموده و آن را سوراخ کرده وگذر می کند، حالا معلوم نمایید سرکجا افتاده است؟ کدام گریبان پاره می شود؟ کدام کودک در انزوا و خلوت اشک می ریزد؟
و کدام کدام ...؟ توانستید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اگر نمی توانید، این مسئله را با کمی دقت بیشتر حل کنید : هواپیمایی با یک و نیم برابر سرعت صوت از ارتفاع ده متری سطح زمین، ماشین لندکروزی را که با سرعت درجاده مهران – دهلران حرکت می نماید، مورد اصابت موشک قرار می دهد، اگراز مقاومت هوا صرف نظر شود. معلوم کنید کدام تن می سوزد؟ کدام سر می پرد؟ چگونه باید اجساد را از درون این آهن پاره له شده بیرون کشید؟ چگونه باید آنها را غسل داد؟ چگونه بخندیم و نگاه آن عزیزان را فراموش کنیم؟
چگونه می توانیم در شهرمان بمانیم و فقط درس بخوانیم. چگونه می توانیم درها را به روی خود ببندیم و چون موش در انبار کلمات کهنه کتاب لانه بگیریم؟ کدام مسئله را حل می کنی؟ برای کدام امتحان درس می خوانی؟ به چه امید نفس می کشی؟ کیف و کلاسورت را از چه پر می کنی؟ از خیال، از کتاب ، از لقب شاخ دکتر یا از آدامسی که هر روز مادرت درکیفت می گذارد؟
کدام اضطراب جانت را می خورد؟ دیر رسیدن به اتوبوس، دیر رسیدن سر کلاس، نمره گرفتن؟ دلت را به چیز بسته ای؟ به مدرک، به ماشین، به قبول شدن در حوزه فوق دکترا؟ صفایی ندارد ارسطو شدن خوشا پر کشیدن، پرستو شدن
آی پسرک دانشجو، به تو چه مربوط است که خانواده ای در همسایگی تو داغدار شده است؟جوانی به خاک افتاده است؟
آی دخترک دانشجو، به تو چه مربوط است که دختران سوسنگرد را به اشک نشانده اند؟ و آنان را زنده به گور کردند؟ هیچ می دانستی؟ حتما نه  ....!ه
هیچ آیا آنجا که کارون و دجله و فرات بهم گره می خورد، به دنبال آب گشته ای تا اندکی زبان خشکیده کودکی را تر کنی و آنگاه که قطره ای نم یافتی؟ با امیدهای فراوان به بالین آن کودک رفتی تا سیرابش کنی؟ اما دیدی که کودک دیگر آب نمی خورد!! اما تو اگر قاسم نیستی، اگر علی اکبر نیستی، اگر جعفر و عبدالله نیستی، لااقل حرمله مباش !ه
که خدا هدیه حسین را پذیرفت و خون علی اکبر و علی اصغر را به زمین پس نداد. من نمی دانم که فردای قیامت این خون با حرمله چه خواهد کرد... پس بیاید

حرمله مباشیم ...

نوشته ای از شهید احمدرضا احدی،
رتبه اول کنکور پزشکی سال 64
ساعتی قبل از شهادت

وصیت نامه شهید حاج حسین خرازی